बौद्ध धर्ममा कर्म र पुनर्जन्मको गहिरो सम्बन्ध छ। बुद्धका अनुसार, हरेक प्राणीको वर्तमान अवस्था विगतका कर्महरूको परिणाम हो, र भविष्यका जन्महरू पनि वर्तमान कर्मले निर्धारण गर्छ। यसै कारण, बौद्ध धर्मले राम्रो कर्म गर्न र नैतिक जीवन बिताउन प्रेरित गर्छ।
कर्म भनेको कुनै पनि शारीरिक, वाचिक वा मानसिक क्रियाकलाप हो, जसले सकारात्मक वा नकारात्मक परिणाम जन्माउँछ। राम्रो कर्मले शुभ पुनर्जन्म दिन्छ भने खराब कर्मले अशुभ पुनर्जन्म गराउँछ। बौद्ध धर्ममा छहट्टी पुनर्जन्म (संसार चक्र) को सिद्धान्त छ, जसमा जीवहरू आफूले संचित कर्मअनुसार विभिन्न लोकमा पुनर्जन्म लिन्छन्।
बुद्धले कर्म र पुनर्जन्मको चक्रबाट मुक्त हुन निर्वाणको मार्ग देखाउनुभयो। आठ आर्य मार्ग (सम्यक दृष्टि, सम्यक संकल्प, सम्यक वाणी, सम्यक कर्म, सम्यक आजीविका, सम्यक प्रयास, सम्यक स्मृति, सम्यक समाधि) को अनुसरण गरेमा यो चक्र अन्त्य भएर निर्वाण प्राप्त गर्न सकिन्छ।
यसकारण, बौद्ध धर्ममा कर्म मात्र एक व्यक्तिगत दायित्व नभएर सम्पूर्ण जीवन चक्रलाई प्रभावित गर्ने शक्ति हो। सचेत कर्म र सद्गुणी आचरणले राम्रो भविष्यको आधार तयार गर्छ भन्ने बौद्ध दर्शनको मूल शिक्षा हो।
